ما را ز خیال تو چه پروای شراب است                    خم گو سر خود گیرکه خمخانه خراب است

گر خمر بهشت است بریزید که بی دوست                 هر شربت عذبم که دهی عین عذاب است

افسوس که شد دلبر و در دیده گریان                      تحریر خیال خط او نقش بر آب است

بیدار شو ای دیده که ایمن نتوان بود                      زین سیل دمادم که دراین منزل خواب است

معشوق عیان می گذرذ بر تو ولیکن                      اغیار همی بیند از آن بسته نقاب است

گل بر رخ رنگین تو تا لطف عرق دید                    در آتش شوق از غم دل غرق گلاب است

سبز است در و دشت بیا تا نگذاریم                       دست از سر آبی که جهان جمله سراب است

در کنج دماغم مطلب جای نصیحت                      کاین گوشه پر از زمزمه چنگ و رباب است